زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست

هرکسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود

صحنه پیوسته به جاست

خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد!

واقعا شعری زیبا و پر محتوایی هست

هر چه قدر تکرار بشه برات خسته کننده نمیشه