خود گنه کاریم و از دنیا شکایت می کنیم
غافل از خود ، دیگری را هم قضاوت می کنیم

کودکی جان می دهد از درد فقر و ما هنوز
چشم می بندیم و هرشب خواب راحت می کنیم

عمر کوتاه است و دنیا فانی و با این وجود
ما به این دنیای فانی زود عادت می کنیم

ما که بردیم آبرو از عشق ، پس دیگر چرا
عشق را با واژه هامان بی شرافت می کنیم

کاش پاسخ داشت این پرسش که ما در زندگی
با همیم اما چرا احساس غربت می کنیم ؟